Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Certe non potest. Duo Reges: constructio interrete. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. At hoc in eo M. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Non laboro, inquit, de nomine. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Iam enim adesse poterit.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Idem adhuc; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed tamen intellego quid velit. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Proclivi currit oratio. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Bork: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Quare attende, quaeso.: Respondeat totidem verbis.
Bork: Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
Falli igitur possumus.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

Principiis autem a natura datis amplitudines quaedam bonorum
excitabantur partim profectae a contemplatione rerum
occultiorum, quod erat insitus menti cognitionis amor, e quo
etiam rationis explicandae disserendique cupiditas
consequebatur;

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc
Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.